Η εκπαίδευση στο βελονισμό είναι αρκετά συνδεδεμένη με την αποτελεσματικότητα του. Για αυτό ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) πριν αρκετά χρόνια δημιούργησε τα “σημεία αναφοράς για την εκπαίδευση στην παραδοσιακή / συμπληρωματική και εναλλακτική ιατρική: σημεία αναφοράς για την εκπαίδευση στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική”.

Γενικά υπάρχουν 3 επίπεδα εκπαίδευσης που καθορίζουν και την επαρκή άσκηση του βελονισμού όπως φαίνεται και στον παρακάτω πίνακα:

1. Πολυετής εκπαίδευση του βελονισμού σε Πανεπιστήμιο ή Σχολή βελονισμού με απόκτηση διπλώματος, μεταπτυχιακού ή διδακτορικού, που οδηγεί στην εφαρμογή του βελονισμού και της Ασιατικής Ιατρικής ως ένα αυτόνομο σύστημα υγείας. Οι βελονιστές πρέπει να είναι μέλη σχετικού συλλόγου ή εταιρίας, δηλαδή να ρυθμίζονται με κάποιον τρόπο.
2. Μονοετής εκπαίδευση του βελονισμού σε προγράμματα βελονισμού που οδηγούν τον επαγγελματία υγείας (ιατρό, φυσιοθεραπευτή, νοσηλευτή, μαία) στην εφαρμογή του βελονισμού ως «τεχνική» στο εξειδικευμένο κλινικό έργο που προσφέρει ο κάθε επαγγελματίας. Έτσι ο φυσιοθεραπευτής θα αντιμετωπίσει με το βελονισμό μόνο τα φυσιοθεραπευτικά προβλήματα και πχ. όχι τα μαιευτικά, ενώ η μαία θα αντιμετωπίσει με το βελονισμό μόνο τα μαιευτικά προβλήματα και πχ. όχι τα φυσιοθεραπευτικά.
3. Ολιγοήμερη εκπαίδευση στην τεχνική της “ξηράς βελόνας” που οδηγούν τον επαγγελματία υγείας (ιατρό, φυσιοθεραπευτή) στην εφαρμογή της τεχνικής της “ξηράς βελόνας” για την αντιμετώπιση κυρίως μυοσκελετικών προβλημάτων.

Αυτή η κατηγοριοποίηση της εκπαίδευσης και της εφαρμογής του βελονισμού, όπως όλα τα πράγματα δημιουργεί αλλά και λύνει μερικά προβλήματα. Για παράδειγμα λύνει το πρόβλημα που δημιουργείται όταν ένας μη ιατρός έχει να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε παθολογικό πρόβλημα, όπως για παράδειγμα η μητρορραγία, μαθαίνοντας στους επαγγελματίες βελονιστές τις κόκκινες σημαίες (δυνητικά επικίνδυνες καταστάσεις που πρέπει να παραπεμφθούν στον ειδικό ιατρό). Από την άλλη μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα αν ο επαγγελματίας βελονιστής δεν κατανοήσει έγκαιρα αυτές τις κόκκινες σημαίες.

Επίσης λύνει το πρόβλημα μιας πολυετούς εκπαίδευσης στον βελονισμό σε επαγγελματίες υγείας που πρακτικά δεν επιλέγουν να δαπανήσουν πάνω από 1-2 έτη μή πλήρης εκπαίδευσης. Όμως αυτό αυξάνει την πιθανότητα μη αποτελεσματικής εφαρμογής του βελονισμού, ειδικά σε καταστάσεις όπου δεν σχετίζονται με το πεδίο εφαρμογής του κάθε επαγγελματία υγείας (πχ. όταν μια μαία θελήσει να κάνει βελονισμό για μια τενοντίτιδα).

Τέλος, με την εκπαίδευση στην τεχνική της “ξηράς βελόνας”, διευκολύνει την εξάπλωση του βελονισμού και της αποτελεσματικότητας του στον μυοπεριτοναϊκό πόνο. Όμως δημιουργεί το πρόβλημα, ότι ασθενείς μπορεί να μείνουν με την εντύπωση ότι ο βελονισμός μπορεί να μην είναι τόσο αποτελεσματικός στην αντιμετώπιση του πόνου, όταν χρησιμοποιείται η τεχνική της “ξηρά βελόνας” ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν άλλες τεχνικές του βελονισμού.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Πηγή: https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD001218.pub3/full

Ημικρανία
Η ημικρανία είναι μια κοινή διαταραχή με επαναλαμβανόμενες κρίσεις σοβαρού πονοκεφάλου που διαρκούν από τέσσερις έως 72 ώρες. Τα τυπικά χαρακτηριστικά του πονοκεφάλου είναι ότι συνήθως εμφανίζεται μόνο στη μία πλευρά της κεφαλής και περιλαμβάνεται φωτοφοβία, φωνοφοβία, ναυτία ή οποιονδήποτε συνδυασμό και των τριών. Η ημικρανία χωρίζεται σε αυτή που εμφανίζεται λιγότερο από 15 ημέρες ανά μήνα και σε αυτή που εμφανίζεται περισσότερες από 15 ημέρες ανά μήνα.

Στην Ευρώπη, το οικονομικό κόστος της ημικρανίας εκτιμάται σε 27 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Τα περισσότερα άτομα με ημικρανία μπορούν να αντιμετωπίσουν επαρκώς τον πονοκέφαλο όταν εμφανίζεται. Ένα μικρό μέρος των ανθρώπων αυτών χρειάζεται προφυλακτικές παρεμβάσεις, καθώς οι κρίσεις τους είτε είναι πολύ συχνές είτε δεν ελέγχονται επαρκώς. Αρκετά φάρμακα, όπως η προπρανολόλη, η μετοπρολόλη, η φλουναριζίνη, το βαλπροϊκό οξύ και η τοπιραμάτη, έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν τη συχνότητα προσβολής σε ορισμένα άτομα, ωστόσο, όλα αυτά τα φάρμακα σχετίζονται με δυσμενείς επιπτώσεις. Τα ποσοστά εγκατάλειψης στις περισσότερες κλινικές δοκιμές που χρησιμοποιούν τα παραπάνω φάρμακα είναι υψηλά, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα φάρμακα δεν είναι καλά αποδεκτά από τους ασθενείς. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι παρεμβάσεις όπως η χαλάρωση ή η βιοανάδραση είναι ευεργετικές.

Βελονισμός
Ο βελονισμός είναι μια θεραπεία στην οποία λεπτές βελόνες εισάγονται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος. Προέρχεται από την Ανατολική Ασία και χρησιμοποιείται πλέον σε πολλές χώρες για τη θεραπεία ατόμων με ημικρανία. Στοιχεία δείχνουν ότι σε σύγκριση με τη φαρμακευτική αγωγή, ο βελονισμός μειώνει περισσότερο τη συχνότητα του πονοκεφάλου. Επιπλέον οι ανεπιθύμητες ενέργειες του βελονισμού είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Επίσης ο βελονισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άτομα με ημικρανία που χρειάζονται προφυλακτική θεραπεία λόγω συχνών ή ανεπαρκώς ελεγχόμενων προσβολών ημικρανίας, ιδιαίτερα για άτομα που αρνούνται τη θεραπεία με προφυλακτικά φάρμακα ή αντιμετωπίζουν δυσμενείς επιπτώσεις από αυτήν τη θεραπεία.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Το σημείο ST 36 (zú sān lĭ, 足三里) είναι ένα πολύ γνωστό και πολύχρηστο σημείο, το οποίο μεταξύ άλλων μπορεί να αυξήσει την επάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος και να αυξήσει την λειτουργική κατάσταση των οργανικών συστημάτων. Η αύξηση της λειτουργικής κατάστασης  οποιουδήποτε οργανικού συστήματος, όπως για παράδειγμα του σπλήνα, θα έχει ως αποτέλεσμα την  αύξηση της αιματικής ροής προς το σύστημα αυτό, πχ. προς το γαστρεντερικό σύστημα. Αυτό θα προκαλέσει μείωση της αιματικής ροής από άλλα όργανα όπως για παράδειγμα ο εγκέφαλος (στα κείμενα της ΚΙ λέγεται και «η θάλασσα του μυελού»). Όταν ο οργανισμός βρίσκεται σε σχετική ισορροπία τότε μια τέτοια μεταβολή της κατανομής του αίματος δεν είναι ιδιαίτερης σημασίας, αν και είναι μια ενδιαφέρουσα γνώση που αξίζει να ειπωθεί. Όμως σε ασθενείς που βρίσκονται σε φάση ανάρρωσης μετά από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, μια τέτοια μεταβολή της αιματικής ροής μπορεί να είναι μείζονος σημασίας. Αυτό διότι μείωση της παροχής του αίματος στην εγκεφαλική ουσία που είδη ισχαιμεί, μπορεί να έχει σημαντικά αρνητικά αποτελέσματα στην αποκατάσταση από το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Για το λόγο αυτό και το σημείο ST 36 (zú sān lĭ, 足三里) δεν χρησιμοποιείται στην  πρώτη φάση αποκατάστασης από ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. 
Η γνώση αυτή έγινε γνωστή μετά από μελέτη που διεξήχθει από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Τιαν Τζιν, στην οποία εν συντομία: τοποθέτησαν ποντίκια σε περιβάλλον με χαμηλή περιεκτικότητα σε οξυγόνο (οπότε ο εγκέφαλος τους λειτουργούσε με λιγότερο οξυγόνο, όπως και αντίστοιχα των ασθενών που η εγκεφαλική τους ουσία ισχαιμεί) και σε ομάδα από αυτά έγινε βελονισμός του σημείου ST 36 (zú sān lĭ, 足三里) ενώ σε άλλες ομάδες έγινε βελονισμός άλλων σημείων.  Τελικά βρέθηκε πως η ομάδα στην οποία έγινε βελονισμός του ST 36 (zú sān lĭ, 足三里) υπέστει σοβαρότερες εγκεφαλικές βλάβες απότι της ομάδας όπου δεν έγινε βελονισμός, ενώ άλλες ομάδες στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν άλλα σημεία υπέστησαν τις λιγότερες βλάβες.
Από τα παραπάνω συμπεράνουμε τα εξής:
Όσο γνωστό και καλό να θεωρείται κάποιο σημείο πρέπει να γνωρίζουμε με ακρίβεια πότε και αν χρειάζεται να το χρησιμοποιήσουμε.
Ο βελονισμός ακόμα και των σημείων που θεωρούνται πως έχουν ευεργετική δράση για τα πάντα, μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε συγκεκριμένες καταστάσεις.
Ο βελονισμός συγκεκριμένων σημείων είναι ιδιαίτερα χρήσιμος για την αποκατάσταση αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Η πηγή αυτού του άρθρου είναι Το Αμερικάνικό Περιοδικό Επείγουσας Ιατρικής και συγκεκριμένα το άρθρο:

“Acupuncture vs intravenous morphine in the management of acute pain in the ED”

που μπορείτε να βρείτε εδώ: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27475042

Στην προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη που έγινε το 2016 στις ΗΠΑ (Προοπτική μελέτη-prospective study ονομάζεται μία μελέτη στην οποία μία ομάδα ανθρώπων εξετάζεται ως προς την εμφάνιση ή μη συγκεκριμένων μετρήσεων και τυχαιοποιημένη-randomised είναι μια μελέτη όπου η κατανομή των ανθρώπων γίνεται σε ομάδες στην τύχη (με τυχαίους αριθμούς) έγινε σύγκριση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας του πόνου που παρουσίαζαν ασθενείς στον τομέα των επειγόντων περιστατικών μεταξύ ενέσιμης μορφίνης και βελονισμού.

Οι ασθενείς ήσαν 300 και χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 150. Η επιτυχία της ανακούφισης του πόνου στις δύο ομάδες ήταν σημαντική. Στην ομάδα του βελονισμού μείωση του πόνου ανέφερε το 92% των ασθενών, ενώ στην ομάδα των ασθενών της ενέσιμης μορφίνης το 78%. Σημαντική επίσης ήταν η διαφορά του χρόνου ανακούφισης, όπου στην ομάδα βελονισμού ήταν 16±8 λεπτά, έναντι 28±14 λεπτών στην ομάδα της ενέσιμης μορφίνης.
Κάτι πολύ σημαντικό έχει να κάνει με τις ανεπιθύμητες ενέργειες. 89 ασθενείς (29.6%) συνολικά ανέφεραν ανεπιθύμητες ενέργειες από όπου οι 85 (56.6%) ήταν στην ομάδα της ενέσιμης μορφίνης και οι 4 (2.6%) στην ομάδα του βελονισμού.

Το συμπέρασμα της μελέτης είναι πως ο βελονισμός θα μπορούσε να βρει μια κεντρική θέση στη διαχείριση του πόνου ασθενών που αντιμετωπίζονται στα επείγοντα περιστατικά.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP