Πηγή: https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD012551.pub3/full

Η χρόνια προστατίτιδα και ο χρόνιος πυελικός πόνος (ΧΠ/ΧΠΠ) είναι συχνές διαταραχές στις οποίες τα δύο κύρια συμπτώματα είναι ο πόνος στην πύελο και τα συμπτώματα του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Επί του παρόντος υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις για τη διαχείριση των προβλημάτων αυτών, με φαρμακολογικές και μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις.

Η προστατίτιδα προσβάλλει το 10% έως 14% των ανδρών όλων των ηλικιών και εθνικής καταγωγής, στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, με το 5% έως 10% των περιπτώσεων προστατίτιδας να έχουν βακτηριακή προέλευση. Είναι πιο συχνή σε νεότερους άνδρες με μέση ηλικία έναρξης στα 42 έτη. Τα δύο κύρια κλινικά χαρακτηριστικά της προστατίτιδας είναι ο πυελικός πόνος και τα συμπτώματα του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος, παρόλο που υπάρχει ένα ευρύ φάσμα κλινικών συμπτωμάτων.

Υπάρχουν τέσσερις τύποι προστατίτιδας: τύπου Ι, οξεία βακτηριακή προστατίτιδα, τύπου II, χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, τύπου III, σύνδρομο χρόνιας προστατίτιδας / χρόνιου πυελικού πόνου (ΧΠ/ΧΠΠ) και τύπου IV, ασυμπτωματική προστατίτιδα. Παραμένει ασαφές εάν ο τύπος III σε όλες τις περιπτώσεις σχετίζεται με προσβολή του προστάτη και για αυτό υπάρχει και η εναλλακτική ονομασία “χρόνιος πυελικός πόνος”. Η ΧΠ/ΧΠΠ υποκατηγοριοποιείται ως τύπου IIIa, φλεγμονώδες και τύπου IIIb, μη φλεγμονώδες, ανάλογα με την παρουσία φλεγμονωδών κυττάρων σε προστατικές εκκρίσεις.

Όταν υπάρχει πυελικός πόνος για τουλάχιστον τρεις από τους προηγούμενους έξι μήνες και δεν έχουν εντοπιστεί άλλες αναγνωρίσιμες αιτίες, τότε αυτό ορίζεται ως ΧΠΠ. Άλλα συμπτώματα ΧΠΠ περιλαμβάνουν δυσουρία, πόνο κατά την εκσπερμάτιση και αιματοσπερμία. Οι άνδρες που πάσχουν από ΧΠ/ΧΠΠ έχουν σημαντικά μειωμένη ποιότητα ζωής και σεξουαλική δυσλειτουργία. Η ΧΠ/ΧΠΠ σχετίζεται επίσης με το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τη διάμεση κυστίτιδα, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και την ινομυαλγία.

Η διάγνωση της ΧΠ/ΧΠΠ βασίζεται συνήθως στο ιστορικό του ασθενούς, στη κλινική εξέταση και στην εξέταση ούρων. Περαιτέρω εξετάσεις πραγματοποιούνται κατά την διαφορική διάγνωση.

Μη ‐ φαρμακολογικές παρεμβάσεις στην χρόνια προστατίτιδα και τον χρόνιο πυελικό πόνο

Ο βελονισμός στοχεύει συγκεκριμένα σημεία που επιδρούν σε διάφορα εσωτερικά όργανα, χρησιμοποιώντας την εισαγωγή λεπτής βελόνας.

Η τοπικά προκληθείσα υπερθερμία μειώνει τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που σχετίζονται με τη φλεγμονή του προστάτη.

Η απελευθέρωση των μυών του πυελικού εδάφους με ειδικούς χειρισμούς, Biofeedback και με τον βελονισμό μπορεί να βοηθήσει επίσης.

Η θεραπεία shockwave θα μπορούσε να προάγει την αγγειοποίηση (vascularisation) του προστατικού ιστού και να ρυθμίσει τα νευραισθητικά (nociceptive) ερεθίσματα των νεύρων του πυελικού εδάφους.

Επίσης το μήκος της ακροποσθίας σχετίζεται με την παρουσία συμπτωμάτων ΧΠ/ΧΠΠ. Ως εκ τούτου  η περιτομή θα μπορούσε να μειώσει τα συμπτώματα της προστατίτιδας.

Μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ και του καπνίσματος και αύξηση της σωματικής δραστηριότητας, θα μπορούσαν να μειώσουν τα συμπτώματα της προστατίτιδας.

Οι ψυχολογικές θεραπείες θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες σε όλους τους τύπους συνδρόμων χρόνιου πόνου λόγω της ψυχιατρικής συννοσηρότητας που σχετίζεται με την πάθηση.

Ο βελονισμός φέρνει αποτελέσματα επιστημονικά αποδεδειγμένα

Η θεραπεία με βελονισμό και η θεραπεία shockwave πιθανότατα οδηγεί σε μια κλινικά σημαντική μείωση των συμπτωμάτων της προστατίτιδας. Επίσης αυτές οι παρεμβάσεις δεν έχουν συσχετιστεί με αύξηση των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Η περιτομή πιθανότατα μειώνει τα συμπτώματα της προστατίτιδας. Ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν είναι σημαντικά.

Η σωματική δραστηριότητα, το Biofeedback, η θερμοθεραπεία μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα της προστατίτιδας, αλλά τα επιστημονικά ευρήματα δεν είναι επαρκή.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Στην κλινική πράξη της Ασιατικής Ιατρικής (ΑΙ) στην Ελλάδα ερχόμαστε σε επαφή συχνότερα με ενήλικες, σπάνια με παιδιά και σπανιότατα με βρέφη. Τα βρέφη σύμφωνα με τον Λι Σι Τζεν (Lǐ Shí-zhēn, 李时珍) συγγραφέα του «Διδασκαλίες του Μπιν Χου για τη Σφυγμολογία» (bīn hú mài xué, 濒湖脉学) καθώς και τον Βανγκ Σου Χε (Wáng Shū-hé, 王叔和) συγγραφέα των «Κλασσικών Κειμένων του Σφυγμού» (mài jīng, 脉经) έχουν φυσιολογικά σβέλτο σφυγμό (shuò mài, 数脉).

Στους ενήλικες η ταχυπαλμία υποδηλώνει την ύπαρξη ρε-ζέστης. Ωστόσο στα βρέφη η ύπαρξη έξι παλμών ανά κύκλο αναπνοής είναι φυσιολογική. Όσο νεότερη η ηλικία, τόσο πιο γρήγορος είναι ο σφυγμός. Για αυτό και αναφέρεται πως τα παιδιά και τα βρέφη είναι γιανγκ ιδιοσυγκρασίας.

Φυσιολογικά όρια ταχύτητας σφυγμού ανά ηλικία:
Έως 140 σφ/λεπτό σε νεογνά.
Έως 120 σφ/λεπτό έως σε ενός έτους μωρά. 
Έως 1 10 σφ/λεπτό έως σε  παιδιά τεσσάρων ετών.
Έως 90 σφ/λεπτό έως σε  παιδιά οκτώ ετών.
Έως 80 σφ/λεπτό έως σε  παιδιά δεκατεσσάρων ετών.

Σβέλτος σφυγμός σύμφωνα με τα «Κλασσικά Κείμενα του Σφυγμού» ορίζεται ως ο σφυγμός ο οποίος εμφανίζεται έξι φορές σε ένα κύκλο αναπνοής (yī xī liù zhì,一息六至). Τα κείμενα «Απλές Ερωτήσεις» (sù wèn, 素问) αναφέρουν για το σβέλτο σφυγμό πως «το γιν δεν νικά το γιανγκ» (shù wèi yīn bù shèng yang, 数为阴不胜阳) με αποτέλεσμα  «ο σφυγμός να έρχεται πολλές φορές» (gù mài lái tài guò, 故脉来太过). 
Σύμφωνα με τον Λι Σι Τζεν ο σβέλτος σφυγμός προκύπτει όταν η γιανγκ χουό-φωτιά  είναι υπερβολική ή το γιν υγρό  έχει βλαφτεί. Όταν ο Λι Σι Τζεν μιλάει για γιν υγρά που έχουν βλαφτεί, προφανώς εννοεί για όλο το εύρος των παθολογικών καταστάσεων, από ελαφριές καταστάσεις που μπορεί να οφείλονται σε γιν ανεπάρκεια του νεφρού έως επικίνδυνες για την ζωή καταστάσεις όπως η οξεία αιμορραγία. 
Τα κλινικά συμπτώματα που χαρακτηρίζουν το σβέλτο σφυγμό είναι ανησυχία, σύγχυση και ντελίριο. Ο σβέλτος σφυγμός εμφανίζεται συνήθως σε σύνδρομα ζέστης των φου-οργάνων. Επίσης ο σβέλτος σφυγμός συμβαίνει όταν το γιανγκ τσι είναι σε κατάσταση υπερβολής. Αυτό μπορεί να συμβεί σε περιπτώσεις όπως φωτιά της σιν-καρδιάς ή φωτιά του σεν-νεφρού, σε καταστάσεις ανεπάρκειας ή υπερβολής. Ο σβέλτος σφυγμός που είναι μεγάλος και ισχυρός υποδηλώνει φωτιά υπερβολής και η αντιμετώπιση του θα πρέπει να περιλαμβάνει μείωση και ψύξη. Ο σβέλτος σφυγμός που είναι λεπτός και αδύναμος υποδεικνύει ανεπάρκεια της φωτιάς και αντιμετωπίζεται με τη θέρμανση και τόνωση.

Ο σβέλτος σφυγμός σε συνδυασμό με άλλους σφυγμούς και πιθανές σχετιζόμενες παθολογικές καταστάσεις
Γρήγορος και επιπλέων σφυγμός (fúmài, 浮脉) συνήθως δείχνει επιφανειακή ζέστη.
Γρήγορος και δυνατός σφυγμός δείχνει υπερβολική ζέστη.
Γρήγορος και αδύναμος σφυγμός (ruò, 弱脉) υποδεικνύει ζέστη ανεπάρκειας.
Γρήγορος και βυθισμένος  σφυγμός (chénmài, 沉脉) συνήθως υποδηλώνει εσωτερική ζέστη.
Γρήγορος, αδύναμος και επιπλέον σφυγμός ( fúmài, 浮脉) συνήθως δείχνει σύνδρομο γιν ανεπάρκειας μαζί με φωτιά ανεπάρκειας.
Ένας γρήγορος, δυνατός και βυθισμένος  σφυγμός συνήθως δείχνει σύνδρομο εσωτερικής φωτιάς υπερβολής.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε τι λέει η κλασσική ιατρική για το σβέλτο σφυγμό. Ο σβέλτος σφυγμός μπορεί να έχει να κάνει με επείγον καταστάσεις όπως καρδιακές παθήσεις, απώλεια αίματος, ηλεκτρολυτικές διαταραχές αλλά και με λιγότερο επικίνδυνες καταστάσεις όπως αναιμία, υπέρταση, υπερθυρεοειδισμό, άγχος, πυρετό, υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή/και καφεϊνούχων ροφημάτων, φάρμακα, ναρκωτικά όπως η κοκαΐνη κα.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Βιβλιογραφία

1. Li Shi-zhen . Bin-hu’s Teachings on Pulse Diagnosis (Bīn Hú Mài Xué, 濒湖脉学). 1564
2. Bob Flaws. The Secret of Chinese Pulse Diagnosis. Blue Poppy Press 1999
3. Tie Tao-deng . Practical Diagnosis in Traditional Chinese Medicine. Sydney: Churchill Livingstone 1999
4. Will Morris. Pulse Diagnosis: A Multi Dimensional Method of Pulse Balancing. Notes