Η θεραπεία με βεντούζες (βεντουζοθεραπεία) ασκείται από την αρχαιότητα σε πολλές χώρες του κόσμου. Η βεντουζοθεραπεία είναι μία από τις παλαιότερες παραδοσιακές πρακτικές της λαϊκής ιατρικής σε όλο τον κόσμο. Είναι άγνωστο το που πρωτοξεκίνησε (ιστορικά τα παλαιότερα κείμενα που την αναφέρουν είναι στην Αίγυπτο) όμως φαίνεται ότι από την αρχαιότητα πέρασε από γενιά σε γενιά σε πολλούς τόπους. Σε διάφορους πολιτισμούς χρησιμοποιείται με διαφορετικούς τρόπους. Ένα κοινό στοιχείο είναι η αποβολή τοξικών ουσιών (αποτοξίνωση) από το σώμα δημιουργώντας αρνητική πίεση στη βεντούζα.
Η χρήση βεντουζοθεραπείας στην Αίγυπτο χρονολογείται στο 3500 π.Χ. σύμφωνα με σχετικά κείμενα γραμμένα στην ιερογλυφική γραφή. Στην αρχαία Ελλάδα η βεντουζοθεραπεία αναφέρεται σε κείμενα του Ιπποκράτη όπου την συνέστησε για πολλές ασθένειες. Ο Ge Χονγκ [ (281-341
μΧ.), γνωστός ταοϊστής, αλχημιστής και βοτανολόγος από την Κίνα επίσης γνωστό έγραψε για την βεντουζοθεραπεία.
Από την αρχαιότητα οι γυναίκες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην διαιώνιση της χρήσης παραδοσιακών θεραπειών, συμπεριλαμβανομένης της βεντουζοθεραπείας, Ως οικογενειακή παράδοση, οι γυναίκες όχι μόνο εκπαιδεύονταν αλλά και περνούσαν τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους
από γενιά σε γενιά. Αυτό έγινε στους περισσότερους πολιτισμούς του κόσμου.
Από την αρχαιότητα χρησιμοποιούνται κοίλα κέρατα ζώων, μπαμπού, καρποί και κοχύλια που σταδιακά αντικαταστάθηκαν από βεντούζες διαφορετικών μεγεθών, σχημάτων και υλικών (γυαλί, πλαστικό, σιλικόνη)
Ιστορικά, οι πιο κοινές παθήσεις που αντιμετωπίζονται με τη βεντουζοθεραπεία είναι ο πόνος, τα τσιμπήματα, οι φλύκταινες, και οι δερματικές λοιμώξεις.
Η βεντουζοθεραπεία έχει αναφερθεί ότι έχει μπορεί να έχει παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένων των ουλών, του εγκαύματος, των αποστημάτων και λοιμώξεων, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται από ανειδίκευτους και μη εκπαιδευμένους επαγγελματίες,
Πολλές θεωρίες που περιγράφουν τους θεραπευτικούς μηχανισμούς της βεντουζοθεραπείας αναφέρουν δράσεις όπως αποτοξίνωση, αντιφλεγμονώδη δράση, αποσυμφόρηση, αύξηση της παροχής αίματος.
Όσον αφορά τον τρόπο δράσης της βεντουζοθεραπείας, φαίνεται πως η αρνητική πίεση προκαλεί τέντωμα του δέρματος και του υποκείμενου ιστού και διαστολή των τριχοειδών. Αυτό διεγείρει την αύξηση της ροής του αίματος που μπορεί τελικά να οδηγήσει σε ρήξη τα τριχοειδή και
εκχύμωση. Τα μακροφάγα φαγοκυτταροποιούν τα ερυθροκύτταρα στον εξωαγγειακό χώρο, κάτι που διεγείρει την παραγωγή Heme Oxygenase-1 (HO-1) για να μεταβολιστεί το αίμα. Η καταστροφή του αίματος έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μονοξειδίου του άνθρακα (CO), biliverdin (BV) / χολερυθρίνης (BR) και σιδήρου. Τα HO-1, BV, BR και CO έχει έχει αποδειχθεί ότι έχουν αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιπολλαπλασιαστικές, νευροτροποποιητικές επιδράσεις. Αυτές οι ουσίες διεγείρουν επίσης τα μακροφάγα στον αντιφλεγμονώδη φαινότυπο Μ2. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι επιπτώσεις είναι τοπικές και συστημικές. Δηλαδή εκτός των άλλων η βεντουζοθεραπεία ενεργεί όπως η αυτόλογη μεσοθεραπεία αίματος.
References:
Naseem Akhtar Qureshi et all, 2017, History of cupping (Hijama): a narrative review of literature, Journal of Integrative Medicine
Bridgett R et all, 2017, Effects of Cupping Therapy in Amateur and Professional Athletes: Systematic Review of Randomized Controlled Trials, Journal of Alternative and Complementary Therapies
Lowe DT, 2017, Cupping therapy: An analysis of the effects of suction on skin and the possible influence on human health, Complementary Therapies in Clinical Practice
Evgeni Rozenfeld , Leonid Kalichman, 2015 New is the well-forgotten old: The use of dry cupping in musculoskeletal medicine, Journal of Bodywork & Movement Therapies
