Πηγή: NATURE (https://www.nature.com/articles/srep37846)

Η χρόνια κόπωση αποτελεί σύνθετο κλινικό φαινόμενο με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα, ασαφή αιτιολογία και συχνά περιορισμένη ανταπόκριση στα θεραπευτικά σχήματα της συμβατικής ιατρικής. Στο πλαίσιο αυτό, μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις όπως ο βελονισμός και η τοπική θερμοθεραπεία χρησιμοποιούνται με στόχο τη ρύθμιση του αυτόνομου νευρικού συστήματος και τη μείωση των συμπτωμάτων κόπωσης. Αν και οι δύο μέθοδοι βασίζονται σε στοχευμένη διέγερση συγκεκριμένων σημείων, το κλινικό τους αποτέλεσμα δεν είναι ταυτόσημο: δρουν σε διαφορετικό χρόνο και έχουν διαφορετικά νευροφυσιολογικά αποτυπώματα.

Σε ελεγχόμενη κλινική μελέτη, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαιοποιημένα σε τρεις ομάδες των 15: ομάδα βελονισμού, ομάδα θερμοθεραπείας και ομάδα υγιών εθελοντών ως ομάδα ελέγχου. Οι παρεμβάσεις εφαρμόστηκαν στα σημεία ST36 και REN4 (Guanyuan), σε δέκα συνεδρίες διάρκειας 15 λεπτών η κάθε μία, κάθε δεύτερη ημέρα. Ο πρωτεύων παράγοντας ήταν η αξιολόγηση της κόπωσης με το Fatigue Assessment Instrument (FAI), ενώ ως δευτερεύουσα μέτρηση χρησιμοποιήθηκε η μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού (HRV).

Τα κύρια αποτελέσματα ήταν τα εξής. Οι βαθμολογίες FAI μειώθηκαν σημαντικά μετά την 4η και την 10η συνεδρία σε όλες τις ομάδες, με τη μείωση στην ομάδα θερμοθεραπείας να υπερβαίνει αυτήν της ομάδας βελονισμού μετά την 10η συνεδρία, ένδειξη ισχυρότερου σωρευτικού (μακροχρόνιου) οφέλους της θερμικής διέγερσης. Αντίθετα, στις άμεσες μετρήσεις κατά την 1η συνεδρία, ο βελονισμός προκάλεσε εντονότερες και ταχύτερες μεταβολές στην HRV. Η θερμοθεραπεία παρουσίασε λιγότερο έντονες άμεσες αλλαγές αλλά έδειξε σημαντική αύξηση του συνολικού HRV μετά την 4η και την 10η συνεδρία.

Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν ότι βελονισμός και θερμοθεραπεία ασκούν συμπληρωματική και όχι ανταγωνιστική δράση στην ομοιόσταση του αυτόνομου συστήματος: ο βελονισμός παρέχει άμεση νευροτροποποίηση (εμφανής σε στιγμιαίες μεταβολές HRV), ενώ η θερμοθεραπεία εγκαθιδρύει βαθμιαία και συσσωρευτικά επανορθωτικές μεταβολές στο συνολικό HRV, οι οποίες συνοδεύονται από μεγαλύτερη μείωση της υποκειμενικής κόπωσης στο πέρασμα των συνεδριών. Στη κλινική πράξη, αυτό σημαίνει ότι η επιλογή ή ο συνδυασμός των δύο μεθόδων μπορεί να προσαρμοστεί στον επιδιωκόμενο στόχο: άμεση νευρορυθμιστική παρέμβαση (βελονισμός) έναντι μακροχρόνιας σταθεροποίησης (θερμοθεραπεία). Παρά το περιορισμένο μέγεθος δείγματος, η παρατηρούμενη τάση υποδεικνύει ότι ένας συνδυασμός, αρχικός βελονισμός για άμεση ανακούφιση και επακόλουθη θερμοθεραπεία για συστηματική ενίσχυση, μπορεί να προσφέρει το καλύτερο ισορροπημένο αποτέλεσμα, δηλαδή άμεση και διατηρήσιμη βελτίωση.

Τέλος, αξίζει να σημειωθούν τα όρια της μελέτης: πρόκειται για πιλοτική δοκιμή με μικρό αριθμό συμμετεχόντων, χωρίς τυφλοποίηση θεραπευτών/ασθενών και χωρίς sham ομάδα. Επομένως τα αποτελέσματα πρέπει να ερμηνευτούν με προσοχή και να επιβεβαιωθούν σε μεγαλύτερες, τυχαιοποιημένες και ελεγχόμενες μελέτες. Παρ’ όλα αυτά, τα αντικειμενικά ευρήματα (FAI, HRV, διαφοροποιήσεις άμεσων vs. μακροχρόνιων αλλαγών) παρέχουν χρήσιμα εργαλεία για την εξατομίκευση της θεραπείας στη χρόνια κόπωση και τεκμηριώνουν την προσθήκη της θερμοθεραπείας ως ασφαλούς και επικουρικής παρέμβασης.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Πηγή: Carter S. et al., Impact of dietary cholesterol from eggs and saturated fat on LDL cholesterol levels: a randomized cross-over study, The American Journal of Clinical Nutrition, 2025.
DOI: 10.1016/j.ajcnut.2025.05.001

Πηγή: Liu T. et al., Application of Traditional Chinese Medicine as Skin Depigmentation Agents, Heliyon, Volume 8, Issue 12, December 2022, e12571.
https://doi.org/10.1016/j.heliyon.2022.e12571

Οι κηλίδες και οι δυσχρωμίες του δέρματος αποτελούν ένα συχνό αισθητικό πρόβλημα, ιδιαίτερα με την πάροδο της ηλικίας ή μετά από χρόνια έκθεση στον ήλιο. Η αυξημένη παραγωγή ή ανομοιόμορφη κατανομή της μελανίνης οδηγεί στη δημιουργία κηλίδων ηλικίας (age spots), φακίδων (freckles) ή μελάσματος (πανάδες), ενώ η οξείδωση και η φωτογήρανση επιδεινώνουν την εικόνα του δέρματος.
Η σύγχρονη δερματολογία προσφέρει χημικά peelings, laser και τοπικούς αποχρωματιστικούς παράγοντες, ωστόσο αρκετά από αυτά τα σκευάσματα ενδέχεται να προκαλέσουν ερεθισμούς ή να έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα.

Η Ασιατική Ιατρική (ΑΙ), αξιοποιώντας τη φαρμακογνωσία και την αντιοξειδωτική δράση των φυτών, έχει χρησιμοποιηθεί για χιλιάδες χρόνια για τη ρύθμιση της μελανίνης και τη βελτίωση της φωτεινότητας του δέρματος. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Heliyon (2022) αξιολόγησε δέκα βότανα της ΑΙ ως φυσικούς αναστολείς της τυροσινάσης, του ενζύμου που ελέγχει την παραγωγή της μελανίνης.

Η έρευνα ανέδειξε ότι τα εκχυλίσματα από:

• Morus alba (μουριά),

• Bletilla striata (μπλετίλλα), και

• Paeonia lactiflora (λευκή παιώνια)

παρουσίασαν την ισχυρότερη αναστολή της ανθρώπινης τυροσινάσης (άνω του 90%), ενώ η μουριά μείωσε σημαντικά την παραγωγή μελανίνης σε κύτταρα μελανοκυττάρων. Τα φυτά Rosa rugosa, Centella asiatica και Cynanchum atratum παρουσίασαν επίσης μέτρια δράση, ενώ η Glycyrrhiza uralensis (γλυκύρριζα) και η Rhus chinensis ξεχώρισαν για την αντιοξειδωτική τους ικανότητα.

Οι συγγραφείς τόνισαν ότι η αναστολή της τυροσινάσης, σε συνδυασμό με την αντιοξειδωτική δράση των φυτικών φλαβονοειδών, προσφέρει φυσική και ασφαλή προσέγγιση για τη μείωση των κηλίδων και την επιβράδυνση της φωτογήρανσης.
Τα αποτελέσματα δείχνουν επαλήθευση της παραδοσιακής χρήσης αυτών των βοτάνων για τον αποχρωματισμό και την εξισορρόπηση του χρώματος του δέρματος, ενώ ενισχύουν τη σύγχρονη εφαρμογή τους σε καλλυντικά serum, κρέμες και μάσκες προσώπου.

Στην κλινική πράξη της ΑΙ, τα βότανα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν συνδυαστικά ή εξωτερικά ως τοπικά εκχυλίσματα, καθώς και εσωτερικά μέσω σύνθετων συνταγών, ανάλογα με τη διάγνωση και το πρότυπο του ασθενούς (π.χ. στάση σουέ-αίματος, ανεπάρκεια γιν ή υπερβολή γιανγκ του γκαν-ήπατος).

Η ερευνητική τεκμηρίωση επιβεβαιώνει ότι η ΑΙ δεν περιορίζεται μόνο σε ενεργειακές έννοιες, αλλά και σε πραγματικά βιοχημικά αποτελέσματα, ανοίγοντας νέους δρόμους για φυσική φροντίδα και αντιγήρανση του δέρματος.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Πηγή: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1550830705002995

Ίσως φανεί παράξενο, αλλά μια λεπτή διαγώνια ρυτίδα στον λοβό του αυτιού μπορεί να κρατά σημαντικό μήνυμα, ιδιαίτερα μέσα από το πρίσμα της Ασιατικής προσωποδιαγνωστικής.

Σύμφωνα με πρόσφατη κλινική μελέτη που δημοσιεύτηκε από την ομάδα του Gao J. και συνεργατών (2024), η παρουσία της πτυχής λοβού ωτός, γνωστής και ως Diagonal Earlobe Crease (DELC), συσχετίζεται σημαντικά με τη στεφανιαία νόσο (ΣΝ). Οι ερευνητές εξέτασαν 706 άτομα με θωρακικό άλγος και διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν DELC είχαν 1,66 φορές υψηλότερη πιθανότητα να έχουν ΣΝ, ακόμα και μετά από διόρθωση για ηλικία, φύλο, υπέρταση, διαβήτη και άλλα.

Στον ευρωπαϊκό και αμερικανικό χώρο, αυτό το σημάδι είχε διαγνωστική χρήση παλαιότερα, αλλά στην ασιατική παράδοση της προσωποδιαγνωστικής (miàn zhěn, 面诊 ) το αυτί και οι μικρές αποχρώσεις του προσώπου παρακολουθούνται εδώ και αιώνες ως δείκτες εσωτερικής υγείας. Σήμερα, η μελέτη αυτή δείχνει ότι η σύζευξη της παραδοσιακής παρατήρησης με τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα μπορεί να προσφέρει επιπλέον πληροφορίες για τον καρδιαγγειακό κίνδυνο.

Τι σημαίνει αυτό; Αν παρατηρήσεις ότι έχεις διαγώνια πτυχή στον λοβό του αυτιού, δεν χρειάζεται να πανικοβληθείς, αλλά είναι μια καλή αφορμή για να μιλήσεις με τον γιατρό σου. Η μελέτη υποστηρίζει ότι το σημάδι αυτό μπορεί να χρησιμεύσει ως πρόσθετος δείκτης για αξιολόγηση της καρδιαγγειακής κατάστασης , όχι ως ξεχωριστή διάγνωση.

Η ασιατική προσωποδιαγνωστική μας υπενθυμίζει ότι το πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά του δεν είναι απλά εξωτερικά σχήματα, αλλά καθρέφτες της εσωτερικής μας υγείας — και η σύγχρονη έρευνα επαναφέρει στο προσκήνιο αυτά τα «αθόρυβα» σημάδια.

Σημείωση: Το παρόν άρθρο έχει ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά ιατρική συμβουλή. Αν έχεις ανησυχίες για την καρδιαγγειακή σου υγεία, επικοινώνησε με εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Πηγή: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1550830705002995

Το γλαύκωμα είναι μια πάθηση που βλάπτει το οπτικό νεύρο και επηρεάζει την οπτική λειτουργία. Πιο ειδικά χαρακτηρίζεται από τον εκφυλισμό των γαγγλιακών κυττάρων του αμφιβληστροειδούς που προκαλούν προοδευτική οπτική νευροπάθεια, καταλήγοντας τελικά σε αλλαγές στην κεφαλή του οπτικού νεύρου. Είναι μια σημαντική αιτία τύφλωσης παγκοσμίως. Αν και πολλές θεραπείες είναι διαθέσιμες, συμπεριλαμβανομένων των οφθαλμικών σταγόνων, θεραπείας με λέιζερ και χειρουργικών επεμβάσεων, μερικοί άνθρωποι μπορεί να αναζητήσουν προσεγγίσεις συμπληρωματικής ή εναλλακτικής ιατρικής όπως ο βελονισμός για να συμπληρώσουν την θεραπεία τους.

Μελέτες που διεξήχθησαν σε νοσοκομεία της Ταϊβάν και των Ηνωμένων Πολιτειών, στρατολόγησαν συμμετέχοντες με γλαύκωμα ή ενδοφθάλμια υπέρταση (υψηλότερη από την κανονική οφθαλμική πίεση) και εφαρμόστηκαν παρεμβάσεις όπως ο ωτοβελονισμός, ο ηλεκτροβελονισμός και ο βελονισμός περιμετρικά στα μάτια και απόμακρα. Αυτές και άλλες μελέτες απέδειξαν ότι ο βελονισμός μπορεί να μειώσει την ενδοφθάλμια υπέρταση λιγότερο ή περισσότερο και επίσης να αυξήσει την οφθαλμική αιμάτωση και την οφθαλμική ροή αίματος.

Στην μελέτη της πηγής αυτούς του άρθρου, μια απλή τυφλή, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη στην οποία συμμετείχαν 45 ασθενείς με γλαύκωμα,φάνηκε ότι η διαφορά μεταξύ της ενδοφθάλμιας πίεσης 60 λεπτά μετά την παρέμβαση και της ενδοφθάλμιας υπέρτασης αμέσως πριν την παρέμβαση ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα βελονισμού και στην ομάδα ηλεκτροβελονισμού  από ό,τι στην ομάδα ψευδούς βελονισμού.

Ο βελονισμός φαίνεται ότι έχει θέση ως συμπληρωματική θεραπεία σε διάφορα προβλήματα των οφθαλμών όπως η ξηροφθαλμία (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36152126/) , το γλαύκωμα και η εκφύλιση ωχράς κηλίδας.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Πηγή: https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD012551.pub3/full

Η χρόνια προστατίτιδα και ο χρόνιος πυελικός πόνος (ΧΠ/ΧΠΠ) είναι συχνές διαταραχές στις οποίες τα δύο κύρια συμπτώματα είναι ο πόνος στην πύελο και τα συμπτώματα του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Επί του παρόντος υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις για τη διαχείριση των προβλημάτων αυτών, με φαρμακολογικές και μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις.

Η προστατίτιδα προσβάλλει το 10% έως 14% των ανδρών όλων των ηλικιών και εθνικής καταγωγής, στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, με το 5% έως 10% των περιπτώσεων προστατίτιδας να έχουν βακτηριακή προέλευση. Είναι πιο συχνή σε νεότερους άνδρες με μέση ηλικία έναρξης στα 42 έτη. Τα δύο κύρια κλινικά χαρακτηριστικά της προστατίτιδας είναι ο πυελικός πόνος και τα συμπτώματα του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος, παρόλο που υπάρχει ένα ευρύ φάσμα κλινικών συμπτωμάτων.

Υπάρχουν τέσσερις τύποι προστατίτιδας: τύπου Ι, οξεία βακτηριακή προστατίτιδα, τύπου II, χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, τύπου III, σύνδρομο χρόνιας προστατίτιδας / χρόνιου πυελικού πόνου (ΧΠ/ΧΠΠ) και τύπου IV, ασυμπτωματική προστατίτιδα. Παραμένει ασαφές εάν ο τύπος III σε όλες τις περιπτώσεις σχετίζεται με προσβολή του προστάτη και για αυτό υπάρχει και η εναλλακτική ονομασία “χρόνιος πυελικός πόνος”. Η ΧΠ/ΧΠΠ υποκατηγοριοποιείται ως τύπου IIIa, φλεγμονώδες και τύπου IIIb, μη φλεγμονώδες, ανάλογα με την παρουσία φλεγμονωδών κυττάρων σε προστατικές εκκρίσεις.

Όταν υπάρχει πυελικός πόνος για τουλάχιστον τρεις από τους προηγούμενους έξι μήνες και δεν έχουν εντοπιστεί άλλες αναγνωρίσιμες αιτίες, τότε αυτό ορίζεται ως ΧΠΠ. Άλλα συμπτώματα ΧΠΠ περιλαμβάνουν δυσουρία, πόνο κατά την εκσπερμάτιση και αιματοσπερμία. Οι άνδρες που πάσχουν από ΧΠ/ΧΠΠ έχουν σημαντικά μειωμένη ποιότητα ζωής και σεξουαλική δυσλειτουργία. Η ΧΠ/ΧΠΠ σχετίζεται επίσης με το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τη διάμεση κυστίτιδα, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και την ινομυαλγία.

Η διάγνωση της ΧΠ/ΧΠΠ βασίζεται συνήθως στο ιστορικό του ασθενούς, στη κλινική εξέταση και στην εξέταση ούρων. Περαιτέρω εξετάσεις πραγματοποιούνται κατά την διαφορική διάγνωση.

Μη ‐ φαρμακολογικές παρεμβάσεις στην χρόνια προστατίτιδα και τον χρόνιο πυελικό πόνο

Ο βελονισμός στοχεύει συγκεκριμένα σημεία που επιδρούν σε διάφορα εσωτερικά όργανα, χρησιμοποιώντας την εισαγωγή λεπτής βελόνας.

Η τοπικά προκληθείσα υπερθερμία μειώνει τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που σχετίζονται με τη φλεγμονή του προστάτη.

Η απελευθέρωση των μυών του πυελικού εδάφους με ειδικούς χειρισμούς, Biofeedback και με τον βελονισμό μπορεί να βοηθήσει επίσης.

Η θεραπεία shockwave θα μπορούσε να προάγει την αγγειοποίηση (vascularisation) του προστατικού ιστού και να ρυθμίσει τα νευραισθητικά (nociceptive) ερεθίσματα των νεύρων του πυελικού εδάφους.

Επίσης το μήκος της ακροποσθίας σχετίζεται με την παρουσία συμπτωμάτων ΧΠ/ΧΠΠ. Ως εκ τούτου  η περιτομή θα μπορούσε να μειώσει τα συμπτώματα της προστατίτιδας.

Μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ και του καπνίσματος και αύξηση της σωματικής δραστηριότητας, θα μπορούσαν να μειώσουν τα συμπτώματα της προστατίτιδας.

Οι ψυχολογικές θεραπείες θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες σε όλους τους τύπους συνδρόμων χρόνιου πόνου λόγω της ψυχιατρικής συννοσηρότητας που σχετίζεται με την πάθηση.

Ο βελονισμός φέρνει αποτελέσματα επιστημονικά αποδεδειγμένα

Η θεραπεία με βελονισμό και η θεραπεία shockwave πιθανότατα οδηγεί σε μια κλινικά σημαντική μείωση των συμπτωμάτων της προστατίτιδας. Επίσης αυτές οι παρεμβάσεις δεν έχουν συσχετιστεί με αύξηση των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Η περιτομή πιθανότατα μειώνει τα συμπτώματα της προστατίτιδας. Ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν είναι σημαντικά.

Η σωματική δραστηριότητα, το Biofeedback, η θερμοθεραπεία μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα της προστατίτιδας, αλλά τα επιστημονικά ευρήματα δεν είναι επαρκή.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

(Πηγή: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6721461)

Τα αντιβιοτικά είναι πολύ σημαντικά και χρήσιμα για διάφορες λοιμώξεις. Έχουμε όλοι ακούσει για την υπερχρήση τους εδώ και χρόνια. Όμως αυτό δεν είναι γνωστό είναι πως σε υπερβολική χρήση τους συνδέονται και με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης συγκεκριμένων ειδών καρκίνου.
Τον Αύγουστο του 2019 έλαβε χώρα μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση  που εστιάζει στην συσχέτιση μεταξύ της χρήσης αντιβιοτικών και του κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου. Εκεί φάνηκε ότι υπάρχουν μέτριες ενδείξεις για το ότι η υπερβολική ή παρατεταμένη χρήση αντιβιοτικών κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου σχετίζεται με ελαφρά αυξημένο κίνδυνο διαφόρων καρκίνων. Αυτο το μήνυμα είναι σημαντικό για την πολιτική που ακολουθείται για τη δημόσια υγεία, διότι η ελαχιστοποίηση της ακατάλληλης χρήσης αντιβιοτικών και ένα πρόγραμμα διαχείρισης αντιβιοτικών θα μπορούσε να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου.

Πιό αναλυτικά

Με βάση 7.947.270 συμμετέχοντες από 25 μελέτες παρατήρησης, η χρήση αντιβιοτικών συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου κατά 18%. Ο υψηλότερος κίνδυνος βρέθηκε σε άτομα με μεγάλη διάρκεια έκθεσης σε αντιβιοτικά ή σε άτομα που έλαβαν υψηλότερες δόσεις. Υπήρξε 30% αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνων του πνεύμονα, αιματολογικών, παγκρεατικών και ουρογεννητικών καρκίνων, σε σύγκριση με τους μάρτυρες, λόγω αυξημένης έκθεσης σε αντιβιοτικά. Αντίθετα, η μελέτη δεν βρήκε καμία σχέση μεταξύ του καρκίνου του οισοφάγου ή του τραχήλου της μήτρας και της χρήσης αντιβιοτικών και μια μικρή αύξηση του κινδύνου για καρκίνο του στομάχου και μελάνωμα. Από όσα γνωρίζουμε, αυτή είναι η πιο ενημερωμένη και εκτεταμένη μετα-ανάλυση που αξιολόγησε τη συσχέτιση διαφορετικών  αντιβιοτικών με διάφορα είδη καρκίνων.

Συμπερασματικά η μελέτη έδειξε ότι η χρήση αντιβιοτικών μπορεί να σχετίζεται με την  διάγνωση καρκίνου, ιδίως όταν υπάρχει υπερβολική χρήση ή παρατεταμένη έκθεση κύριων κατηγοριών αντιβιοτικών (π.χ. β-λακτάμες, κεφαλοσπορίνες και φθοροκινολόνες). Αυτά τα δεδομένα προέρχονται από μεγάλο αριθμό ασθενών που περιλαμβάνονται σε μελέτες παρατήρησης. Παρόλο που τα αποτελέσματα μπορεί να δημιουργήσουν προκατάληψη σε σχέση με την χρήση των αντιβιοτικών, αυτές οι πληροφορίες θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους κλινικούς γιατρούς να υιοθετήσουν την κατάλληλη χρήση αυτών των φαρμάκων για τη θεραπεία λοιμώξεων σύμφωνα με δημοσιευμένες οδηγίες.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Πηγή (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6182526/)

Ο βελονισμός ως θεραπεία για την υπογονιμότητα δείχνει εξαιρετικά αποτελέσματα τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες. Ο βελονισμός μπορεί να θεωρηθεί ως επιτυχής θεραπεία για την αποκατάσταση της γονιμότητας στους ασθενείς, βελτιώνοντας την ποιότητα του σπέρματος και τη λειτουργία των ωοθηκών και εξισορροπώντας το ενδοκρινικό σύστημα και τις ορμόνες.

Η υπογονιμότητα θεωρείται ως η αδυναμία σύλληψης σε ένα σεξουαλικά ενεργό ζευγάρι που προσπαθεί να τεκνοποιήσει για ένα έτος. Το 8-12% των ζευγαριών στον κόσμο αντιμετωπίζουν προβλήματα με υπογονιμότητα και το ποσοστό αυξάνεται. Το 20% των περιπτώσεων οφείλεται τόσο στον άνδρα όσο και στην γυναίκα. Προβλήματα που είναι πιθανό να προκύψουν στους άνδρες είναι μη φυσιολογικό σπέρμα, χαμηλή κινητικότητα σπέρματος ή χαμηλός αριθμός σπέρματος. Τα αίτια μπορεί να σχετίζονται με γενετικούς παράγοντες, χρήση στεροειδών, αυξημένη ηλικία, παχυσαρκία,  φλεγμονή των όρχεων, κυστική ίνωση, διαβήτης και άλλες ασθένειες. Στις γυναίκες προβλήματα που μπορούν να προκύψουν είναι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, υπερπρολακτιναιμία, προβλήματα θυρεοειδούς αδένα, ορμονική ανισορροπία, κακή ποιότητα ωαρίων, καρκίνος, AIDS κα. Παράγοντες και αιτίες κινδύνου είναι η ηλικία, η παχυσαρκία, οι διατροφικές διαταραχές, το κάπνισμα, το αλκοόλ, το στρες, οι λοιμώξεις και άλλα.

Σύμφωνα με τη θεωρία της Ασιατική Ιατρικής η υπογονιμότητα οφειλεται σε διαταραγμένη ζωτική ισορροπία και μπλοκαρίσματα της ζωτικής δύναμης Qi και της ροής της κυκλοφορίας του αίματος. Όταν εμποδίζεται η ελεύθερη ροή του τσι, μπορεί να προκαλέσει ανεπάρκεια, στασιμότητα ή σύνδρομο θερμότητας.
Το σύνδρομο ανεπάρκειας εμποδίζει και διακόπτει τη σεξουαλική και αναπαραγωγική λειτουργία τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.
Το σύνδρομο στασιμότητας απενεργοποιεί την ελεύθερη ροή της ενέργειας και του αίματος και την περιορίζει από την κυκλοφορία στους ιστούς στα αναπαραγωγικά όργανα.
Το σύνδρομο θερμότητας συνδέεται με διαδικασίες φλεγμονής που επηρεάζουν την ποιότητα του σπέρματος και τις γυναικολογικές λοιμώξεις.

Ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει σε όλα τα παραπάνω

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP