Πηγή: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1550830705002995

Το γλαύκωμα είναι μια πάθηση που βλάπτει το οπτικό νεύρο και επηρεάζει την οπτική λειτουργία. Πιο ειδικά χαρακτηρίζεται από τον εκφυλισμό των γαγγλιακών κυττάρων του αμφιβληστροειδούς που προκαλούν προοδευτική οπτική νευροπάθεια, καταλήγοντας τελικά σε αλλαγές στην κεφαλή του οπτικού νεύρου. Είναι μια σημαντική αιτία τύφλωσης παγκοσμίως. Αν και πολλές θεραπείες είναι διαθέσιμες, συμπεριλαμβανομένων των οφθαλμικών σταγόνων, θεραπείας με λέιζερ και χειρουργικών επεμβάσεων, μερικοί άνθρωποι μπορεί να αναζητήσουν προσεγγίσεις συμπληρωματικής ή εναλλακτικής ιατρικής όπως ο βελονισμός για να συμπληρώσουν την θεραπεία τους.

Μελέτες που διεξήχθησαν σε νοσοκομεία της Ταϊβάν και των Ηνωμένων Πολιτειών, στρατολόγησαν συμμετέχοντες με γλαύκωμα ή ενδοφθάλμια υπέρταση (υψηλότερη από την κανονική οφθαλμική πίεση) και εφαρμόστηκαν παρεμβάσεις όπως ο ωτοβελονισμός, ο ηλεκτροβελονισμός και ο βελονισμός περιμετρικά στα μάτια και απόμακρα. Αυτές και άλλες μελέτες απέδειξαν ότι ο βελονισμός μπορεί να μειώσει την ενδοφθάλμια υπέρταση λιγότερο ή περισσότερο και επίσης να αυξήσει την οφθαλμική αιμάτωση και την οφθαλμική ροή αίματος.

Στην μελέτη της πηγής αυτούς του άρθρου, μια απλή τυφλή, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη στην οποία συμμετείχαν 45 ασθενείς με γλαύκωμα,φάνηκε ότι η διαφορά μεταξύ της ενδοφθάλμιας πίεσης 60 λεπτά μετά την παρέμβαση και της ενδοφθάλμιας υπέρτασης αμέσως πριν την παρέμβαση ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα βελονισμού και στην ομάδα ηλεκτροβελονισμού  από ό,τι στην ομάδα ψευδούς βελονισμού.

Ο βελονισμός φαίνεται ότι έχει θέση ως συμπληρωματική θεραπεία σε διάφορα προβλήματα των οφθαλμών όπως η ξηροφθαλμία (https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36152126/) , το γλαύκωμα και η εκφύλιση ωχράς κηλίδας.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Πηγή: https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD012551.pub3/full

Η χρόνια προστατίτιδα και ο χρόνιος πυελικός πόνος (ΧΠ/ΧΠΠ) είναι συχνές διαταραχές στις οποίες τα δύο κύρια συμπτώματα είναι ο πόνος στην πύελο και τα συμπτώματα του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Επί του παρόντος υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις για τη διαχείριση των προβλημάτων αυτών, με φαρμακολογικές και μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις.

Η προστατίτιδα προσβάλλει το 10% έως 14% των ανδρών όλων των ηλικιών και εθνικής καταγωγής, στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, με το 5% έως 10% των περιπτώσεων προστατίτιδας να έχουν βακτηριακή προέλευση. Είναι πιο συχνή σε νεότερους άνδρες με μέση ηλικία έναρξης στα 42 έτη. Τα δύο κύρια κλινικά χαρακτηριστικά της προστατίτιδας είναι ο πυελικός πόνος και τα συμπτώματα του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος, παρόλο που υπάρχει ένα ευρύ φάσμα κλινικών συμπτωμάτων.

Υπάρχουν τέσσερις τύποι προστατίτιδας: τύπου Ι, οξεία βακτηριακή προστατίτιδα, τύπου II, χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, τύπου III, σύνδρομο χρόνιας προστατίτιδας / χρόνιου πυελικού πόνου (ΧΠ/ΧΠΠ) και τύπου IV, ασυμπτωματική προστατίτιδα. Παραμένει ασαφές εάν ο τύπος III σε όλες τις περιπτώσεις σχετίζεται με προσβολή του προστάτη και για αυτό υπάρχει και η εναλλακτική ονομασία “χρόνιος πυελικός πόνος”. Η ΧΠ/ΧΠΠ υποκατηγοριοποιείται ως τύπου IIIa, φλεγμονώδες και τύπου IIIb, μη φλεγμονώδες, ανάλογα με την παρουσία φλεγμονωδών κυττάρων σε προστατικές εκκρίσεις.

Όταν υπάρχει πυελικός πόνος για τουλάχιστον τρεις από τους προηγούμενους έξι μήνες και δεν έχουν εντοπιστεί άλλες αναγνωρίσιμες αιτίες, τότε αυτό ορίζεται ως ΧΠΠ. Άλλα συμπτώματα ΧΠΠ περιλαμβάνουν δυσουρία, πόνο κατά την εκσπερμάτιση και αιματοσπερμία. Οι άνδρες που πάσχουν από ΧΠ/ΧΠΠ έχουν σημαντικά μειωμένη ποιότητα ζωής και σεξουαλική δυσλειτουργία. Η ΧΠ/ΧΠΠ σχετίζεται επίσης με το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τη διάμεση κυστίτιδα, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και την ινομυαλγία.

Η διάγνωση της ΧΠ/ΧΠΠ βασίζεται συνήθως στο ιστορικό του ασθενούς, στη κλινική εξέταση και στην εξέταση ούρων. Περαιτέρω εξετάσεις πραγματοποιούνται κατά την διαφορική διάγνωση.

Μη ‐ φαρμακολογικές παρεμβάσεις στην χρόνια προστατίτιδα και τον χρόνιο πυελικό πόνο

Ο βελονισμός στοχεύει συγκεκριμένα σημεία που επιδρούν σε διάφορα εσωτερικά όργανα, χρησιμοποιώντας την εισαγωγή λεπτής βελόνας.

Η τοπικά προκληθείσα υπερθερμία μειώνει τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου που σχετίζονται με τη φλεγμονή του προστάτη.

Η απελευθέρωση των μυών του πυελικού εδάφους με ειδικούς χειρισμούς, Biofeedback και με τον βελονισμό μπορεί να βοηθήσει επίσης.

Η θεραπεία shockwave θα μπορούσε να προάγει την αγγειοποίηση (vascularisation) του προστατικού ιστού και να ρυθμίσει τα νευραισθητικά (nociceptive) ερεθίσματα των νεύρων του πυελικού εδάφους.

Επίσης το μήκος της ακροποσθίας σχετίζεται με την παρουσία συμπτωμάτων ΧΠ/ΧΠΠ. Ως εκ τούτου  η περιτομή θα μπορούσε να μειώσει τα συμπτώματα της προστατίτιδας.

Μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ και του καπνίσματος και αύξηση της σωματικής δραστηριότητας, θα μπορούσαν να μειώσουν τα συμπτώματα της προστατίτιδας.

Οι ψυχολογικές θεραπείες θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες σε όλους τους τύπους συνδρόμων χρόνιου πόνου λόγω της ψυχιατρικής συννοσηρότητας που σχετίζεται με την πάθηση.

Ο βελονισμός φέρνει αποτελέσματα επιστημονικά αποδεδειγμένα

Η θεραπεία με βελονισμό και η θεραπεία shockwave πιθανότατα οδηγεί σε μια κλινικά σημαντική μείωση των συμπτωμάτων της προστατίτιδας. Επίσης αυτές οι παρεμβάσεις δεν έχουν συσχετιστεί με αύξηση των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Η περιτομή πιθανότατα μειώνει τα συμπτώματα της προστατίτιδας. Ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν είναι σημαντικά.

Η σωματική δραστηριότητα, το Biofeedback, η θερμοθεραπεία μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα της προστατίτιδας, αλλά τα επιστημονικά ευρήματα δεν είναι επαρκή.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

(Πηγή: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6721461)

Τα αντιβιοτικά είναι πολύ σημαντικά και χρήσιμα για διάφορες λοιμώξεις. Έχουμε όλοι ακούσει για την υπερχρήση τους εδώ και χρόνια. Όμως αυτό δεν είναι γνωστό είναι πως σε υπερβολική χρήση τους συνδέονται και με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης συγκεκριμένων ειδών καρκίνου.
Τον Αύγουστο του 2019 έλαβε χώρα μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση  που εστιάζει στην συσχέτιση μεταξύ της χρήσης αντιβιοτικών και του κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου. Εκεί φάνηκε ότι υπάρχουν μέτριες ενδείξεις για το ότι η υπερβολική ή παρατεταμένη χρήση αντιβιοτικών κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου σχετίζεται με ελαφρά αυξημένο κίνδυνο διαφόρων καρκίνων. Αυτο το μήνυμα είναι σημαντικό για την πολιτική που ακολουθείται για τη δημόσια υγεία, διότι η ελαχιστοποίηση της ακατάλληλης χρήσης αντιβιοτικών και ένα πρόγραμμα διαχείρισης αντιβιοτικών θα μπορούσε να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου.

Πιό αναλυτικά

Με βάση 7.947.270 συμμετέχοντες από 25 μελέτες παρατήρησης, η χρήση αντιβιοτικών συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου κατά 18%. Ο υψηλότερος κίνδυνος βρέθηκε σε άτομα με μεγάλη διάρκεια έκθεσης σε αντιβιοτικά ή σε άτομα που έλαβαν υψηλότερες δόσεις. Υπήρξε 30% αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνων του πνεύμονα, αιματολογικών, παγκρεατικών και ουρογεννητικών καρκίνων, σε σύγκριση με τους μάρτυρες, λόγω αυξημένης έκθεσης σε αντιβιοτικά. Αντίθετα, η μελέτη δεν βρήκε καμία σχέση μεταξύ του καρκίνου του οισοφάγου ή του τραχήλου της μήτρας και της χρήσης αντιβιοτικών και μια μικρή αύξηση του κινδύνου για καρκίνο του στομάχου και μελάνωμα. Από όσα γνωρίζουμε, αυτή είναι η πιο ενημερωμένη και εκτεταμένη μετα-ανάλυση που αξιολόγησε τη συσχέτιση διαφορετικών  αντιβιοτικών με διάφορα είδη καρκίνων.

Συμπερασματικά η μελέτη έδειξε ότι η χρήση αντιβιοτικών μπορεί να σχετίζεται με την  διάγνωση καρκίνου, ιδίως όταν υπάρχει υπερβολική χρήση ή παρατεταμένη έκθεση κύριων κατηγοριών αντιβιοτικών (π.χ. β-λακτάμες, κεφαλοσπορίνες και φθοροκινολόνες). Αυτά τα δεδομένα προέρχονται από μεγάλο αριθμό ασθενών που περιλαμβάνονται σε μελέτες παρατήρησης. Παρόλο που τα αποτελέσματα μπορεί να δημιουργήσουν προκατάληψη σε σχέση με την χρήση των αντιβιοτικών, αυτές οι πληροφορίες θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους κλινικούς γιατρούς να υιοθετήσουν την κατάλληλη χρήση αυτών των φαρμάκων για τη θεραπεία λοιμώξεων σύμφωνα με δημοσιευμένες οδηγίες.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Πηγή (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6182526/)

Ο βελονισμός ως θεραπεία για την υπογονιμότητα δείχνει εξαιρετικά αποτελέσματα τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες. Ο βελονισμός μπορεί να θεωρηθεί ως επιτυχής θεραπεία για την αποκατάσταση της γονιμότητας στους ασθενείς, βελτιώνοντας την ποιότητα του σπέρματος και τη λειτουργία των ωοθηκών και εξισορροπώντας το ενδοκρινικό σύστημα και τις ορμόνες.

Η υπογονιμότητα θεωρείται ως η αδυναμία σύλληψης σε ένα σεξουαλικά ενεργό ζευγάρι που προσπαθεί να τεκνοποιήσει για ένα έτος. Το 8-12% των ζευγαριών στον κόσμο αντιμετωπίζουν προβλήματα με υπογονιμότητα και το ποσοστό αυξάνεται. Το 20% των περιπτώσεων οφείλεται τόσο στον άνδρα όσο και στην γυναίκα. Προβλήματα που είναι πιθανό να προκύψουν στους άνδρες είναι μη φυσιολογικό σπέρμα, χαμηλή κινητικότητα σπέρματος ή χαμηλός αριθμός σπέρματος. Τα αίτια μπορεί να σχετίζονται με γενετικούς παράγοντες, χρήση στεροειδών, αυξημένη ηλικία, παχυσαρκία,  φλεγμονή των όρχεων, κυστική ίνωση, διαβήτης και άλλες ασθένειες. Στις γυναίκες προβλήματα που μπορούν να προκύψουν είναι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, υπερπρολακτιναιμία, προβλήματα θυρεοειδούς αδένα, ορμονική ανισορροπία, κακή ποιότητα ωαρίων, καρκίνος, AIDS κα. Παράγοντες και αιτίες κινδύνου είναι η ηλικία, η παχυσαρκία, οι διατροφικές διαταραχές, το κάπνισμα, το αλκοόλ, το στρες, οι λοιμώξεις και άλλα.

Σύμφωνα με τη θεωρία της Ασιατική Ιατρικής η υπογονιμότητα οφειλεται σε διαταραγμένη ζωτική ισορροπία και μπλοκαρίσματα της ζωτικής δύναμης Qi και της ροής της κυκλοφορίας του αίματος. Όταν εμποδίζεται η ελεύθερη ροή του τσι, μπορεί να προκαλέσει ανεπάρκεια, στασιμότητα ή σύνδρομο θερμότητας.
Το σύνδρομο ανεπάρκειας εμποδίζει και διακόπτει τη σεξουαλική και αναπαραγωγική λειτουργία τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.
Το σύνδρομο στασιμότητας απενεργοποιεί την ελεύθερη ροή της ενέργειας και του αίματος και την περιορίζει από την κυκλοφορία στους ιστούς στα αναπαραγωγικά όργανα.
Το σύνδρομο θερμότητας συνδέεται με διαδικασίες φλεγμονής που επηρεάζουν την ποιότητα του σπέρματος και τις γυναικολογικές λοιμώξεις.

Ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει σε όλα τα παραπάνω

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Μετά τον σωματικό βελονισμό σε όλο το σώμα, ή ταυτόχρονα, ο βελονιστής θα προχωρήσει στο τμήμα του προσώπου για εφαρμογή της θεραπείας. Ο λόγος που συστήνεται η πρώτερη ή η ταυτόχρονη χρήση του σωματικού βελονισμού είναι για την αποφυγή συμφόρησης στο πρόσωπο. Διαφορετικά ένα ποσοστό των πελατών μπορεί να νιώσει πονοκέφαλο και δυσφορία. Όταν ξεκινάει κάποιος με το σώμα στηρίζει το βελονισμό του προσώπου.
Στο πρόσωπο, ο βελονιστής θα εισάγει 20 έως 100 μικροσκοπικές και ανώδυνες βελόνες. Καθώς οι βελόνες τρυπούν το δέρμα, δημιουργούν μικρές πληγές, τι οποίες όταν το σώμα τις ανιχνεύσει, εισέρχεται σε μια κατάσταση όπου θέλει να ξαναφτιάξει ότι έχει πρόβλημα. Την ίδια ιδέα χρησιμοποιεί το microneedling που εφαρμόζει εκατοντάδες τρυπήματα μέσω μιας κυλιόμενης συσκευής, για αντιγηραντικά αποτελέσματα, αν και ο βελονισμός είναι λίγο λιγότερο έντονος.
Αυτά τα τρυπήματα διεγείρουν το πρόσωπο και παρέχουν θρεπτικές ουσίες και οξυγόνου στα κύτταρα του δέρματος σας, θρέφοντας το δέρμα από μέσα προς τα έξω. Αυτό βοηθά στην ομοιόμορφη επιδερμίδα και προάγει τη λάμψη του δέρματός. Τα τρυπήματα με τις βελόνες επίσης διεγείρουν την παραγωγή κολλαγόνου. Αυτό βοηθά στη βελτίωση της ελαστικότητας, ελαχιστοποιώντας τις λεπτές γραμμές και τις ρυτίδες.

Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα
Οι άνθρωποι αποκτούν μια φωτεινή επιδερμίδα. Αλλά σε αντίθεση με το Botox ή τα δερματικά πληρωτικά, ο βελονισμός του προσώπου δεν είναι μια γρήγορη λύση. Το επίκεντρο είναι να δημιουργηθούν μακροπρόθεσμες αλλαγές στην υγεία του δέρματος και του σώματος και όχι οι βραχυπρόθεσμες γρήγορες διορθώσεις. Στόχος είναι η διέγερση του κολλαγόνου, η μειωμένη ένταση της γνάθου με μειωμένο άγχος και ένταση.
Συνήθως το αποτέλεσμα είναι ορατό μετά από πέντε συνεδρίες βελονισμού προσώπου, αλλά η σύσταση είναι για ένα κύκλο των 10 θεραπειών μία ή δύο φορές την εβδομάδα για να δεί κάποιος τα βέλτιστα αποτελέσματα. Μετά από αυτό, συστήνεται το «στάδιο συντήρησης», όπου μπορεί ο πελάτης να λαμβάνει μια θεραπεία κάθε τέσσερις έως οκτώ εβδομάδες. Εάν δεν μπορεί κάποιος να δεσμευτεί για τέτοιου είδους χρόνο ή χρήματα για να διατηρήσει τη θεραπεία, ένας άλλος τρόπος για να διατηρηθεί το αποτέλεσμα είναι να “ταϊστεί” το δέρμα μέσω μιας καλά ισορροπημένης διατροφής και μιας καλά σχεδιασμένης ρουτίνας φροντίδας του δέρματος.

Ανεπιθύμητες ενέργειες
Η βασική ανεπιθύμητη ενέργεια για τον βελονισμό του προσώπου, ή ακόμα και τον σωματικό βελονισμό είναι ο μωλωπισμός. Αυτό συμβαίνει περίπου στο 20% των περιπτώσεων. Οι μώλωπες συνήθως επουλώνονται μέσα σε 1 εβδομάδα. Για να αποφευχθούν μώλωπες και να επιτευχθούν τα καλύτερα αποτελέσματα, το άτομο που λαμβάνει τη θεραπεία θα πρέπει να είναι σε καλή υγεία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο άτομα με αιμορραγικές διαταραχές ή ανεξέλεγκτο διαβήτη τύπου 2 δεν πρέπει να δέχονται τέτοιου είδους θεραπείες.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Πηγή (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5481699/)

Επιδράσεις του βελονισμού στην επιληψία

Η επιληψία είναι μια από τις πιο κοινές νευρολογικές ασθένειες που χαρακτηρίζεται από επιληπτικές κρίσεις και η πρόγνωση της δεν είναι τόσο καλή. Οι Kim et al ανέφεραν ότι ο βελονισμός αναστέλλει τις επιληπτικές κρίσεις αυξάνοντας την έκφραση της γλουταμινικής αποκαρβοξυλάσης. Ο βελονισμός σε σημεία όπως το HT8 μείωνει τη σοβαρότητα των επιληπτικών κρίσεων. Σε περαιτέρω έρευνα, η διέγερση του βελονισμού στο ΗΤ8 κατέστειλε την ενεργοποίηση μικρογλοίας και την έκφραση της προφλεγμονώδους κυτοκίνης, όπως η ιντερλευκίνη (IL) -1β, στον ιππόκαμπο.

Επίδραση του βελονισμού στην εγκεφαλική ισχαιμία 

Ο κυτταρικός πολλαπλασιασμός και η απόπτωση από ισχαιμία μπορούν αποτελεσματικά να βελτιωθούν με τον βελονισμό. Ο αυξημένος πολλαπλασιασμός των κυττάρων στον ιππόκαμπο μετά από εγκεφαλική ισχαιμία είναι μια αντισταθμιστική απόκριση στην αυξημένη απόπτωση που προκαλείται από ισχαιμία. Ο βελονισμός στο Zusanil (ST36) και στο HeGu (LI4) παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του κυτταρικού πολλαπλασιασμού και της απόπτωσης μετά από ισχαιμική βλάβη. Η θεραπεία με βελονισμό μειώνει την απόπτωση που προκαλείται από την ισχαιμία και διατηρεί πιθανό θεραπευτικό δυναμικό για ανάρρωση μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Επίδραση του βελονισμού στην άνοια

Η διέγερση του βελονισμού στο σημείο PC6 είναι αποτελεσματική στην αποκατάσταση χρόνιων ήπιων διαταραχών συμπεριφοράς που προκαλούνται από στρες, όπως εξασθενημένη μάθηση και μνήμη, τη δοκιμή λαβυρίνθου Morris και αυξημένη αντιδραστικότητα ακετυλοχολινεστεράσης στον ιππόκαμπο. Είναι πιθανό ότι ο βελονισμός ως συμπληρωματική θεραπεία μπορεί να βελτιώσει τα χρόνια συμπτώματα έλλειψης μνήμης που προκαλούνται από το στρες τροποποιώντας τον άξονα HPA και μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη των ελλειμμάτων μνήμης σε ασθενείς με νευροεκφυλιστική νόσο.

Επίδραση του βελονισμού στο Παρκινσον

Ερευνητική ομάδα για το Παρκινσον ανέφερε ότι ο βελονισμός βελτιώνει τους ασθενείς με Παρκινσον. Αυτό αναφέρθηκε στο διεθνές ερευνητικό περιοδικό Proteomics το Νοέμβριο του 2008. Αυτή η μελέτη έδειξε ότι ο ηλεκτροβελονισμός στο σημείο Yanglingquan (GB34) προστατεύει από τη νευρωνική βλάβη. Σε περαιτέρω μελέτες, ο ηλεκροβελονισμός 100-Hz στα σημεία GB34 και GB39 προστάτευσαν σημαντικά τις ντοπαμίνεργικές νευρωνικές ίνες και αποκατέστησαν τη μείωση του COX5b. Επίσης φάνηκε ότι ο βελονισμός με δηλητήριο μελισσών στο σημείο GB34 προστατεύει αποτελεσματικά τους ντοπαμινεργικούς νευρώνες έναντι της τοξικότητας. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η αυξημένη απελευθέρωση ντοπαμίνης μετά από θεραπεία βελονισμού σε GB34 μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένη διαθεσιμότητα ντοπαμίνης στη συναπτική σχισμή. Τα ευρήματα δείχνουν ότι ο βελονισμός μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για ασθενείς με Πάρκινσον.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Έρευνες δείχνoυν ότι 1-30% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από κάποια μορφή άγχους. Υπάρχουν 13 διαφορετικές υποκατηγορίες των διαταραχών του άγχους που αναφέρονται στο τελευταίο Εγχειρίδιο Διαγνωστικών και Στατιστικών (χρησιμοποιείται από επαγγελματίες του ιατρικού τομέα για τη διάγνωση και τη θεραπεία ψυχολογικών καταστάσεων),  με τα συμπτώματα και τις φυσικές εκδηλώσεις να ποικίλλουν σημαντικά. Τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιάζονται κυμαίνονται από δύσπνοια και διακυμάνσεις στον καρδιακό ρυθμό, μέχρι κρίσεις πανικού, εξάντληση, πονοκεφάλους, πόνο, αϋπνία. Το άγχος είναι μια σύνθετη κατάσταση που αντιμετωπίζεται γενικά με φαρμακευτική αγωγή ή/και με ψυχοθεραπεία.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, ο βελονισμός είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για το άγχος. Συστηματική ανασκόπηση του 2016 με περισσότερους από 400 τυχαιοποιημένους ασθενείς, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι “οι επιπτώσεις από τον βελονισμό στη θεραπεία του άγχους αποδείχθηκε ότι είναι σημαντική σε σύγκριση με τις συμβατικές θεραπείες”. Επίσης μεγάλες στις οποίες συμμετείχαν 120 τυχαιοποιημένοι ασθενείς, διαπίστωσαν ότι ο βελονισμός είχε σημαντική επίδραση στη μείωση του άγχους και της κατάθλιψης σε σύγκριση με τη συμβατική θεραπεία που περιλαμβάνει φαρμακευτική προσέγγιση και ψυχοθεραπεία.

Το αυτόνομο νευρικό σύστημα (ΑΝΣ), το οποίο αποτελείται από το συμπαθητικό νευρικό σύστημα (ΣΝΣ) και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα (ΠΝΣ), ρυθμίζει τις εσωτερικές συνθήκες που είναι απαραίτητες για την επίτευξη της ομοιόστασης. Οι πληροφορίες λαμβάνονται από το σώμα και το εξωτερικό περιβάλλον και μια απόκριση παρέχεται είτε από το ΣΝΣ, το οποίο απελευθερώνει διεγερτικά σήματα, είτε το ΠΝΣ που απελευθερώνει σήματα για χαλάρωση. Αυτά τα σήματα κατευθύνουν το σώμα να αντιδράσει με πολύ διαφορετικούς τρόπους, όπως η αύξηση του καρδιακού ρυθμού και της δύναμης συστολής της καρδιάς ή με τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και την επιβράδυνση του καρδιακού ρυθμού. Μελέτες δείχνουν ότι ο βελονισμός έχει επίδραση και στα δύο νευρικά συστήματα, όπως αποκαλύπτουν μερικά ακόμα παραδείγματα που παρουσιάζονται παρακάτω.

Ένα από τα πιο ευαίσθητα μέτρα της ικανότητας του σώματος να αντιμετωπίσει το στρες είναι κάτι που ονομάζεται μεταβλητότητα καρδιακού ρυθμού (HRV). Αντί να χτυπάει σταθερά με τον ίδιο ρυθμό όπως ένας μετρονόμος, η καρδιά αλλάζει τον ρυθμό της με βάση την απόκριση της στο περιβάλλον. Ένα υψηλότερο HRV έχει συσχετιστεί με καλύτερη υγεία σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της ψυχικής υγείας, με χαμηλά επίπεδα άγχους. Ο βελονισμός έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την ικανότητα του σώματος να αντιμετωπίσει το άγχος μέσω της βελτίωσης του HRV.

Όταν το σώμα βρίσκεται υπό πίεση, μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος απελευθερώνει νευροπεπτίδια και έρευνες δείχνουν ότι ο βελονισμός μπορεί να ηρεμήσει αυτήν την απόκριση. Ο βελονισμός έχει επίσης αποδειχθεί ότι αυξάνει την απελευθέρωση ενδορφινών, οι οποίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των φυσικών και συναισθηματικών αντιδράσεων στο άγχος, όπως ο πόνος, ο καρδιακός ρυθμός, η αρτηριακή πίεση και η πεπτική λειτουργία. Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί βελονισμού έχουν άμεση επίδραση στη μείωση του άγχους.

Αν και υπάρχουν ηθικές και μεθοδολογικές προκλήσεις στο σχεδιασμό μελετών που συγκρίνουν την αποτελεσματικότητα του βελονισμού με τη συμβατική θεραπεία του άγχους, διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι ο βελονισμός έχει οφέλη στη θεραπεία του άγχους. Μελέτες δείχνουν ότι ο βελονισμός είναι πιο αποτελεσματικός από τη φαρμακοθεραπεία και συγκρίσιμος με τη ψυχοθεραπεία.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP

Μια μετανάλυση (https://www.researchgate.net/publication/305741844_Acupuncture_for_musculoskeletal_pain_A_meta-analysis_and_meta-regression_of_sham-controlled_randomized_clinical_trials) που μελέτησε την αναλγητική επίδραση του βελονισμού και διερεύνησε εάν ο ψευδοβελονισμός έχει πραγματική δράση, πραγματοποιήθηκε σχετικά πρόσφατα.

Οι μυοσκελετικές διαταραχές και ο σχετιζόμενος πόνος είναι σημαντικές αιτίες που δυσκολεύουν την ζωή τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Πόνος στον αυχένα, οσφυαλγία, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ινομυαλγία και μυοαγγειακός πόνος παρατηρούνται συχνά στην κοινωνία μας. Αν και η θνησιμότητα από αυτές τις καταστάσεις είναι γενικά χαμηλή, επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής, κυρίως λόγω του σχετιζόμενου μυοσκελετικού πόνου. Καθώς στον πληθυσμό συνεχίζει να αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής, η επιρροή των μυοσκελετικών διαταραχών στην κοινωνία θα αυξηθεί επίσης.

Επί του παρόντος, υπάρχει περιορισμένη κατανόηση όλων των μηχανισμών που προκαλούν μυοσκελετικό πόνο και λίγες θεραπείες είναι διαθέσιμες για τη θεραπεία του μυοσκελετικού πόνου. Ο βελονισμός χρησιμοποιείται συνήθως για την ανακούφιση του πόνου. Η θεραπεία βασίζεται στη παραδοσιακή θεωρία ότι η ασθένεια προκύπτει από ανισορροπίες στην ζωτική δύναμη- τσι και πως οι βελόνες εισάγονται σε συγκεκριμένα σημεία στο σώμα για να διορθώσουν αυτές τις ανισορροπίες και να αποκαταστήσουν την αρμονία.  Επιστημονική η θεωρία της “πύλης” (gate theory) και η απελευθέρωση ενδογενών οπιοειδών έχουν προταθεί ως εξηγήσεις για την εμφανή αναλγητική επίδραση του βελονισμού. Ο βελονισμός έχει φυσιολογικές και ψυχολογικές επιδράσεις που περιγράφονται είτε ως ειδικές είτε ως μη ειδικές. Τα φυσικά αποτελέσματα είναι στην ουσία οι αναλγητικές επιδράσεις που παράγονται με την τοποθέτηση βελόνας σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, σε κατάλληλο βάθος, για κατάλληλη διάρκεια και αριθμό συνεδριών. Τα ψυχολογικά μη ειδικά αποτελέσματα σχετίζονται με τις αντιλήψεις των ασθενών, τις πεποιθήσεις, τις εμπειρίες και τις προσδοκίες των ασθενών.

Η συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών είναι χαμηλότερες από αυτές των αναλγητικών οπιοειδών και των αντιφλεγμονών φαρμάκων. Ο βελονισμός είναι αποτελεσματικός για ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων, όπως πόνος, μυοσκελετικές διαταραχές και διάφορες νευρολογικές ασθένειες.

Τα αποτελέσματα της μεταανάλυσης δείχουν πως ο βελονισμός μπορεί να μειώσει και να ανακουφίσει τον πόνο που σχετίζεται με μυοσκελετικές διαταραχές. Η αποτελεσματικότητα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και στην συγκεκριμένη μελέτη φάνηκε πως ο βελονισμός ήταν πιο αποτελεσματικός από τον ψευδοβελονισμό στην ανακούφιση του πόνου στην αυχεναλγία, ωμαλγία, την οσφυαλγία, και την οστεοαρθρίτιδα.

DR. IOANNIS DIMITRIOU MD MLCOM PT CCH MSC PHD TCM MSC MHP MIP